امام صادق (عليه السلام) از نسل علي بود و در شجاعت ‏بي‏نظير. او شجاعت و پايداري را از پدران خود به ارث برده بود. در مقابل زورمندان و اميران از گفتن حق پروا نداشت. روزي منصور، خليفه عباسي، از مگسي درمانده شد و از وي پرسيد: چرا خداوند مگس را آفريد؟ امام (عليه السلام) پاسخ داد: «تا جباران را خوار کند.» وقتي «داوود بن علي، فرماندار مدينه، معلي بن خنيس را کشت، شمشير برگرفته به کاخ امارت رفت; حقش را مطالبه کرد; قاتل «معلي‏» را به قصاص کشت. ماموران حکومت‏خانه‏اش را به آتش کشيدند، در ميان شعله‏هاي آتش قدم مي‏زد و مي‏فرمود: «من فرزند ابراهيم خليلم‏» وقتي که فرماندار اموي مدينه در حضور بني هاشم و در خطبه‏هاي نماز علي (عليه السلام) را دشنام داد و همه بني هاشم سکوت کردند، امام (عليه السلام) چنان پاسخ کوبنده‏اي به او داد که فرماندار بي‏آنکه خطبه را تمام کند راه خانه پيش گرفت.