|
«حفض بن غياث» گويد:
«جعفر بن محمد را در يکي از باغستانهاي کوفه مشاهده کردم که وضو گرفت و مشغول نماز شد. آنگاه به سجدهاي طولاني رفت و پانصد مرتبه «سبحان الله» بر زبان جاري کرد، آنگاه به تنهي درختي تکيه کرد و مشغول دعا و مناجات شد.»
نيز «معاوية بن وهب» ميگويد:
«جعفر بن محمد را سوار بر مرکب ديدم. در مسير راه ناگاه پياده شد و به سجدهاي طولاني فرو رفت. من از علت اين کار جويا شدم. فرمود:
«به ياد يکي از نعمتهاي الهي افتادم، لذا سجدهي شکر بجا آوردم.» [1] .
[ صفحه 27]
|