«ابن ابي‏يعفور» گويد: جعفر بن محمد را ديدم که با حالتي معنوي دست‏ها را به سوي آسمان بلند کرده بود و در حالي که از سوز دل اشک مي‏ريخت اين دعا را مي‏خواند: «رب لا تکلني الي نفسي طرفة عين ابدا، لااقل من ذلک و لا اکثر». «بار پروردگارا! مرا به اندازه‏ي يک چشم بر هم زدن به حال خود رها مکن.» سپس به من فرمود: «خداوند به اندازه‏ي کمتر از يک چشم بر هم زدن يونس پيغمبر را به حال خود واگذاشت و او مرتکب گناه دوري از قومش شد و از همين رو مدتها دچار گرفتاري در شکم ماهي شد.» عرض کردم: «مگر کار يونس عليه‏السلام به کفر منجر شده بود؟» فرمود: «نه، ولي بدان، هر آن کس که خداوند او را به حال خود رها کند هلاک شده است.» [1] . [ صفحه 25]