حضرت امام صادق عليه‏السلام فرمود: کسي که در همه حالات متوجه خداست، خدا هم با اوست. و از معلي بن خنيس نقل مي‏کند که گفت: خدمت حضرت صادق عليه‏السلام بودم، محمد بن عبدالله (ابن‏حسن) آمد و سلام کرد و گذشت. حضرت دلش به حال او سوخت و چشمانش پر از اشک شد، گفتم: نسبت به او کاري کردي که قبلا نمي‏کردي؟ فرمود: دلم به حال او سوخت؛ چون چيزي به خود نسبت مي‏دهد که حق او نيست و من در کتاب علي عليه‏السلام او را نه از خلفاي اين امت و نه از پادشاهان يافته‏ام. [ صفحه 175]