حضرت امام صادق عليهالسلام فرمود: هيچ انساني خودبين و متجاوز نميشود و به تکبر و جباريت آلوده نميگردد، مگر به سبب ذلت و حقارت که در ضمير خود احساس ميکند.
بشير نبال روايت ميکند که روزي نزد حضرت ابيعبدالله عليهالسلام بودم که شخصي اجازه ورود خواست. بعد از کسب اجازه به مجلس آن حضرت وارد شد و جامههاي بسيار سفيد پوشيده بود. آن حضرت فرمود: جامه تو عجب پاکيزه است. گفت: يابن رسولالله جامههاي سرزمين ما اين چنين است. بعد از آن غلامي را صدا زد و غلام آمد و انباني پيش حضرت گذاشت. آن شخص چندين جامه از همان جنس جامه خود بيرون آورد و به رسم هديه پيش آن حضرت گذاشت و ساعتي نشست و سپس برخاست و راهي مدينه شد.
حضرت فرمود: چون هنگام گرفتن انتقام مظلومان از ظالمان برسد، اين شخص است که از جانب خراسان با سپاه بيرون آيد و جهان را جلوي چشم ظالمان تباه کار از کثرت سپاه، سياه گرداند.
پس آن حضرت به غلامي فرمود: خود را به اين شخص
[ صفحه 127]
برسان و نام او را بپرس. چون غلام بازگشت، خبر داد که آن شخص عبدالرحمن نام دارد. حضرت فرمود: والله که اوست، سوگند به رب کعبه که او است. راوي گويد: در آن وقت که ابومسلم مروزي خروج کرد به مجلس او رفتم. چون نظرم به او افتاد او را شناختم. همان شخص بود که امام جعفرصادق عليهالسلام فرموده بود.
[ صفحه 128]
|