حضرت امام صادق عليهالسلام فرمود: دورترين فاصله از خداوند براي آدمي هنگامي است که همانند حيوان جز پر کردن شکم و ارضاء شهوت، همت و هدفي نداشته باشد.
اسماعيل بن جابر روايت ميکند که من در مکه در خانه حضرت ابوعبدالله بودم. آن حضرت طعام ميل ميکرد. غلام خود را به زمزم فرستاد تا براي او آب بياورد. غلام رفت و بسيار دير آمد. چون مراجعت کرد آب همراه نداشت.
حضرت جريان را از او پرسيد. غلام گفت: چون نزديک چاه زمزم رفتم صاحب زمزم به من گفت: تو غلام کيستي؟ گفتم: غلام جعفر بن محمد عليهالسلام. او در جواب گفت: فداي اهل عراق، حضرت بعد از شنيدن اين سخنان دست به دعا برداشت و دعا کرد و فرمود: برو نگاه کن ببين چه ميبيني.
غلام رفت و بعد از لحظهاي برگشت و گفت: او را مرده ديدم. مردم او را بيرون ميآوردند و ميگفتند بر پاي ايستاده و هم چنان ايستاده مرد.
[ صفحه 114]
|