حضرت امام صادق عليه‏السلام فرمود: اگر حاجت از دست برود بهتر است از اين که در خانه‏ي فرومايه‏اي بروي و به او بگويي حاجتم را روا کن. و از حارث بن حصيره‏ي ازدي نقل مي‏کند که: مردي به خراسان آمد و مردم را به ولايت و دوستي حضرت صادق عليه‏السلام دعوت کرد، عده‏اي پذيرفتند و جمعي منکر شدند، و گروهي به مقتضاي ورع و پرهيزگاري، نه قبول کردند و نه رد، و از هر عده‏اي يک نفر خدمت حضرت صادق عليه‏السلام رفت و آن که در مجلس سخن مي‏گفت از دسته‏ي سوم بود؛ و يکي از آنها کنيزي داشت و همين مرد سخنگو با او خلوت کرد و همبستر شد؛هنگامي که به مجلس حضرت رفتند و مشغول سخن گفتن شد؛ گفت: خدا تو را شايسته دارد! مردي از اهل کوفه نزد ما آمده و مردم را به اطاعت و دوستي تو مي‏خواند، دسته‏اي پذيرفته‏اند و جماعتي رد کرده‏اند و طائفه‏اي پرهيزکاري کرده و سکوت کرده‏اند. فرمود: تو از کدام دسته‏اي؟ گفت: از پرهيزکارانم، فرمود: پس پرهيزکاري تو فلان روز با آن کنيزک کجا بود؟ آن مرد به شک افتاد و متزلزل شد. [ صفحه 211]