حضرت امام صادق عليهالسلام فرمود: اگر حاجت از دست برود بهتر است از اين که در خانهي فرومايهاي بروي و به او بگويي حاجتم را روا کن.
و از حارث بن حصيرهي ازدي نقل ميکند که:
مردي به خراسان آمد و مردم را به ولايت و دوستي حضرت صادق عليهالسلام دعوت کرد، عدهاي پذيرفتند و جمعي منکر شدند، و گروهي به مقتضاي ورع و پرهيزگاري، نه قبول کردند و نه رد، و از هر عدهاي يک نفر خدمت حضرت صادق عليهالسلام رفت و آن که در مجلس سخن ميگفت از دستهي سوم بود؛ و يکي از آنها کنيزي داشت و همين مرد سخنگو با او خلوت کرد و همبستر شد؛هنگامي که به مجلس حضرت رفتند و مشغول سخن گفتن شد؛ گفت: خدا تو را شايسته دارد! مردي از اهل کوفه نزد ما آمده و مردم را به اطاعت و دوستي تو ميخواند، دستهاي پذيرفتهاند و جماعتي رد کردهاند و طائفهاي پرهيزکاري کرده و سکوت کردهاند. فرمود: تو از کدام دستهاي؟ گفت: از پرهيزکارانم، فرمود: پس پرهيزکاري تو فلان روز با آن کنيزک کجا بود؟ آن مرد به شک افتاد و متزلزل شد.
[ صفحه 211]
|