حضرت امام صادق عليه‏السلام فرمود: هر که خشمي را براي رضاي خدا فرو برد، خداي متعال روز قيامت قلب او را از رضاي خود پر مي‏نمايد. محمد بن حسن صفار در کتاب بصائر الدرجات از مفضل بن عمر روايت مي‏کند که: دو نفر از اصحاب حضرت صادق عليه‏السلام مالي از خراسان براي آن حضرت آوردند؛ و در راه هميشه به اموال رسيدگي مي‏کردند، تا هنگامي که به ري رسيدند؛ يکي از رفقاي آنها کيسه‏اي که هزار درهم در آن بود، به آنها داد تا خدمت حضرت ببرند. هر روز جوياي اموال مي‏شدند تا مطمئن شوند تا اين که نزديک مدينه رسيدند، يکي از آنها گفت: بيا به پولها سري بزنيم؛ هنگامي که نگاه کردند؛ ديدند که همه در جاي خود است جز کيسه‏ي پول آن مرد رازي (اهل ري). يکي از آنها به ديگري گفت: خدا به داد برسد، اکنون به حضرت صادق عليه‏السلام چه بگوئيم؟ رفيقش گفت: او مرد کريمي است و گمان دارم که از اصل قضيه باخبر باشد. وقتي که وارد مدينه شدند، خدمت حضرت رسيده و مال را به ايشان تحويل دادند، فرمود: کيسه‏ي مرد رازي چه شد؟ قصه را بيان کردند. فرمود: اگر کيسه را ببينيد مي‏شناسيد؟ [ صفحه 195] گفتند: آري، فرمود: اي کنيز فلان کيسه را بياور؛ کنيز کيسه را آورد. حضرت کيسه را به آنها داد و فرمود: مي‏شناسيد؟ گفتند: آري همان است. فرمود: من در دل شب محتاج مالي شدم، يکي از شيعيان جني خود را فرستادم، اين کيسه را از اثاث شما آورد. [ صفحه 196]