حضرت امام صادق عليه‏السلام فرمود: هر کس از شما به بلايي مبتلا شود و صبر کند، در صبرش مثل اجر هزار شهيد است. شيخ طوسي در کتاب مجالس از مهزم بن ابي‏برده‏ي اسدي نقل مي‏کند که گفت: آن گاه که تازه زيد را به دار کشيده بودند؛ وارد مدينه شدم و خدمت حضرت صادق عليه‏السلام رسيدم. هنگامي که چشم حضرت به من افتاد، فرمود: اي مهزم! زيد چه کرد؟ گفتم: به دار آويخته شد؛ فرمود: کجا؟ گفتم: در کناسه‏ي بني‏اسد، فرمود: در کناسه‏ي بني‏اسد او را بر سر دار ديدي؟ گفتم: بلي، پس حضرت گريه کرد به طوري که زنهاي پشت پرده هم گريه افتادند. آن گاه فرمود: به خدا! طلب ديگري هم از آنها نزد او مانده که هنوز نگرفته‏اند؛ من هم چنان فکر مي‏کردم و مي‏گفتم: بعد از کشتن و دار کشيدن ديگر چه طلبي از او دارند؟ پس با حضرت وداع کرده و برگشتم تا به کناسه رسيدم. عده‏اي را ديدم که جمع شده بودند. نزديک رفته و ديدم که زيد را از چوبه‏ي دار عليه‏السلام پايين آورده‏اند و مي‏خواهند بسوزانند، گفتم: اين آن مطلبي است که آن حضرت فرمود. [ صفحه 189]