وي دختر «عبد» و همسر عبدالله بن عمير کلبي از طايفه‏ «بني عليم‏» بود.چون شوهرش‏تصميم گرفت از کوفه به ياري حسين‏ «ع‏» بيرون آيد، ام وهب نيز اصرار کرد تا او را هم باخود ببرد.شبانه به ياران حسين‏ «ع‏» در کربلا پيوستند.روز عاشورا وقتي شوهرش ‏عبدالله بن عمير به ميدان رفت، او نيز چوبي به دست گرفت و به ميدان شتافت ولي امام‏حسين‏ «ع‏» مانع او شد و فرمود: بر زنان جهاد نيست.اما پس از شهادت شوهرش به بالين ‏او رفت و صورت او را پاک مي‏کرد که شمر، غلامي را سراغ او فرستاد.آن غلام، با گرزي ‏بر سر آن زن کوبيد و او را شهيد کرد. [1] .