آرزوي رستگار شدن و رسيدن به فوز و فيض شهادت در رکاب ولي خدا، براي‏کساني که در معرکه کربلا نبوده‏اند، آرزوي شيريني است.شهادت را رستگاري دانستن و آرزومندي براي درک آن فيض، هم خطي با سيد الشهداء «ع‏» است.اين آرزو در زيارتنامه ‏هاي آن حضرت با عبارتهاي مختلفي بيان شده است.از قبيل: «فزتم و الله فليت ‏اني معکم فافوز فوزا عظيما»، [1] «يا ليتني کنت معکم فافوز فوزا عظيما»، [2] «فيا ليتني کنت ‏معکم فافوز معکم‏». [3] جلوه اين آرمان والا، در هر عصري مي‏تواند آشکار شود، چرا که‏ وقتي هر روز عاشورا و همه جا کربلا باشد و خط جهاد و شهادت به روي پيروان حق ‏گشوده باشد، صداقت زائر در اين ادعا، در جبهه‏هاي نبردش با ستمگران ديده مي‏شود و اين آرزو به عمل مي‏رسد.نمونه آن در جبهه‏هاي دفاع مقدس در جمهوري اسلامي مکرر ديده شد. آنان که عمري خطاب به مولايشان‏ «يا ليتنا کنا معکم...» گفته و بر غربت و تنهايي مظلوميت ‏حسين‏ «ع‏» گريسته بودند، وقتي کربلاي جبهه‏هاي حق، براي حسين زمان ناصر و ياور مي‏طلبيد، به ميدانهاي رزم شتافتند و جان فدا کردند و نشان دادند که اگر در عاشورا هم بودند، همچون اصحاب شهيد آن امام، عاشقانه جان نثار مي‏کردند.جمله‏ «يا ليتنا...» هم اعلام موضع و جانبداري از برنامه و حرکت عاشورايي شهداي کربلاست، هم اعلام ‏آمادگي براي حضور در کربلاهاي مکرر تاريخ. شعار شهادت طلبان است و آرزوي ‏وارستگان از تعلقات دنيوي.چرا که نوع شهادتي که حسين‏ «ع‏» و اصحابش در کربلا پذيرا شدند، غبطه همه انسانهاي آزاده در دورانهاست.در حديث مفصل امام رضا «ع‏» خطاب به ‏ريان بن شبيب آمده است: «يا ريان!ان سرک ان يکون لک من الثواب مثل ما لمن استشهدمع الحسين‏ «ع‏» فقل متي ما ذکرته: يا ليتني کنت معهم فافوز معهم فوزا عظيما» [4] .اگر دوست‏داري که ثواب شهيدان کربلا را داشته باشي، هر گاه به ياد آن حادثه افتادي بگو: کاش من‏نيز با آنان بودم و با آنان به رستگاري بزرگ مي‏رسيدم.اين آرزو، نشان دهنده زمينه ‏تفکرات عاشورايي در دل انسان است.