مادر حضرت اباالفضل «ع» و همسر امير المؤمنين پس از شهادت حضرت فاطمه بود که به معرفي عقيل، برادر حضرت امير، به همسري علي «ع» در آمد.نامش «فاطمه بنت حزام»، از قبيله «بني کلاب» و خواهر «لبيد» شاعر بود.زني بود با شرافت، از خانوادهاي ريشهدار و دلاور و نسبت به فرزندان حضرت زهرا نيز بسيار مهربان بود.ثمره ازدواج علي «ع» با او چهار پسر بود، به نامهاي: عباس، جعفر، عبدالله و عثمان، که هر چهار فرزندش روز عاشورا در رکاب سيد الشهدا به شهادت رسيدند. [1] .
ام البنين، پس از شهادت فرزندانش، همه روزه به بقيع ميرفت و بچههاي عباس را نيزبه همراه ميبرد و به ياد فرزندان شهيدش مرثيه و نوحه ميخواند.زنان مدينه نيز به ندبه و نوحه سوزناک او جمع ميشدند و ميگريستند.اشعاري هم درباره عباس سروده بود. [2] وقتي زنان به ام البنين تسليت ميگفتند، ميگفت ديگر مرا «ام البنين» خطاب نکنيد، چرا که امروز ديگر آن فرزندانم نيستند و شهيد شدهاند:
لا تدعوني و يک ام البنين
تذکريني بليوث العرين
کانت بنون لي ادعي بهم
و اليوم اصبحت و لا من بنين... [3] .
به اين بانوي بزرگوار و مادر چهار شهيد، قبل از ولادت فرزندانش فاطمه ميگفتند، اما پس از آنکه داراي آن فرزندان شد، «ام البنين» خطابش کردند، يعني مادر پسران. عباس34 سال داشت، عبدالله 25 سال، عثمان 21 سال و جعفر 19 سال.
|