از ابعاد غير مادي و غير بشري شهادت امام حسين‏ «ع‏»، گريه و نوحه و مرثيه خواني‏فرشتگان و اجنه بر آن حضرت است.رواياتي در اين باره نقل شده و کساني هم مدعي بوده‏اند که شعرها و نوحه‏هاي جن را به ياد عاشورا شنيده و گريسته‏اند، همچون مسور بن‏مخرمه. [1] نوحه‏هايي از قبيل اين که: ايها القاتلون جهلا حسينا ابشروا بالعذاب و التنکيل يا اين شعر: ايا عين جودي و لا تجمدي و جودي علي الهالک السيد فبالطف امسي صريعا فقد رزئنا الغداة بامر بدي و امثال اينگونه مراثي که در کتب مقتل و روايات آمده است. [2] شهيد مطهري در اين‏باره مي‏گويد: «در «قمقام زخار»، قسمت زيادي از مراثي جني‏ها را بصورت شعر نقل کرده ‏است.بعيد نيست که اين اشعار سراسر انتقاد و حنين و تحريک احساسات، از طرف‏ علاقه‏مندان و شيعيان سروده مي‏شده است و چون از طرف حکومت وقت، تحت تعقيب ‏قرار مي‏گرفتند، لذا اشعاري که مي‏سرودند به نام جني منتشر مي‏کردند که هم پي گم کرده‏ باشند و هم مردم بهتر حفظ مي‏کردند.» [3] البته شعرهاي مرثيه از قول جن، غير از گريه و عزاداري ملائک و انبيا و کروبيان در عزاي حسيني است که رواياتش متفاوت است. در بارگاه قدس که جاي ملال نيست سرهاي قدسيان همه بر زانوي غم است جن و ملک بر آدميان نوحه مي‏کنند گويا عزاي اشرف اولاد آدم است [4] .