پايه دين بر نماز استوار است.جهادهاي پيامبر و نبردهاي علي‏ «ع‏» و نهضت‏ حسيني، همه براي‏ «اقامه نماز» و ايجاد و تقويت رابطه بندگي ميان خالق و مخلوق است.در نهضت عاشورا، نماز جايگاه مهمي دارد.در برخورد کاروان حسيني با سپاه حر در مسير کوفه، وقت نماز که مي‏رسد، اذان گفته مي‏شود، نماز جماعت برگزار مي‏گردد و سپاه حر نيز به سيد الشهدا «ع‏» اقتدا مي‏کنند.پيش از شب عاشورا که سپاه عمر سعد به طرف‏ خيمه‏گاه امام مي‏تازند، حضرت برادرش عباس را مي‏فرستد تا با آنان گفتگو کند و شب را مهلت بخواهد تا به نماز و عبادت بگذرانند «ارجع اليهم فان استطعت ان تؤخرهم الي غداة‏ لعلنا نصلي لربنا هذه الليلة و ندعوه و نستغفره، فهو يعلم اني احب الصلوة و تلاوة کتابه وکثرة الدعاء و الاستغفار». [1] در همان وقت نيز حبيب بن مظاهر به سپاه دشمن خطاب کرد که چرا مي‏خواهيد با گروهي بجنگيد که سحرخيزان و شب زنده‏داران و اهل عبادتند؟ [2] . خصلت‏ ياران شهيد او، روح معنوي و حال عبادت و نيايش و نماز بود و شب عاشورا، زمزمه نماز و نيايش آنان در خيمه‏هايشان پيچيده بود.به گفته مورخان‏ «لهم دوي کدوي‏النحل و هم ما بين راکع و ساجد و قاري‏ء للقرآن‏» [3] همه شب را به نماز مشغول بودند.به نقل‏تاريخ ابن اثير: شب که شد، تمام شب را به نماز و استغفار و تضرع و دعا پرداختند.صبح ‏عاشورا نيز، حسين بن علي‏ «ع‏» پس از نماز صبح با ياران، نفرات خود را سازماندهي کرد. [4] ظهر عاشورا، ابو ثمامه صائدي، وقت نماز را به ياد حضرت آورد.حضرت نيز او را دعا کرد که: خداوند تو را از نمازگزاران ذاکر قرار دهد. آنگاه به اتفاق جماعتي به نماز ايستادند و نماز خوف خواندند. [5] سعيد بن عبدالله نيز از ياران او بود که هنگام نماز، جلوي امام ‏ايستاد و بدن خويش را سپر تيرهاي بلا ساخت و با پايان يافتن نماز امام، او بر زمين افتاد و شهيد نماز گشت. [6] حسين و يارانش همه کشته راه نماز شدند.از اين رو در زيارتنامه امام‏ خطاب به او مي‏گوييم: «اشهد انک قد اقمت الصلاة و آتيت الزکاة و آمرت بالمعروف ‏و نهيت عن المنکر» (زيارت وارث). آنچه به جهاد، ارزش مي‏دهد، آميختگي آن با نماز است.عاشورا تلاقي عرفان و حماسه بود و نهضت کربلا براي احياي سنتهاي ديني و فرايض الهي از جمله نماز بود.شيعه او نيز بايد اهل نماز و خشوع باشد و از دينداري تنها عزاداري را نشناسد. حتي معتقدان و اميدواران به شفاعت‏ حسين‏ «ع‏» نيز بايد اهل نماز باشند.چون‏ شفاعت بي‏نمازان نخواهد رسيد.دريغ و افسوس از کار آنان که در ايام سوگواري ‏به عزاداري و سينه‏زني و نوحه‏خواني و دسته و هيات مي‏روند، اما نسبت به‏ نمازهاي واجب بي‏اعتنايند. ترک واجب کرده، سنت به جا مي آورند!