عملکرد سپاه کوفه در حادثه کربلا با اصحاب و اهل بيت امام حسين‏ «ع‏»، از اصول و قواعد جنگي تجاوز کرد.نمونه‏هايي از اين نقضها از اين قرار است: 1-حمله عمومي به يک نفر: بر خلاف مقررات نبردهاي تن به تن و رفتن يک هماورد به ميدان يک مبارز، در کربلا گاهي دسته جمعي به يکي از ياران حسين‏ «ع‏» حمله مي‏شد، مثل عابس که بر او تاختند يا دستور سنگباران او صادر شد. 2-تعرض مسلحانه به زن و کودک: زنان و کودکان در جنگها مصونيت دارند، ولي در کربلا، به دستور شمر، خيمه‏ها را بر سر زنان و کودکان بي‏پناه سوزاندند و به خيمه‏نشينان‏ بي‏دفاع تاختند و آنان را آواره صحرا کردند. 3-اسير گرفتن زن مسلمان: زن مسلمان را نمي‏توان اسير گرفت.علي‏ «ع‏» هم در جنگ ‏صفين اسير نگرفت، اما سپاه يزيد، بازماندگان اصحاب و اهل بيت امام حسين‏ «ع‏» را (زينب، ام کلثوم، سکينه و...) به اسارت گرفته به کوفه و شام بردند.در دربار شام هم يکي‏ از شاميان از يزيد مي‏خواست که فاطمه، دختر سيد الشهدا را بعنوان کنيز به او ببخشد، که‏ مورد اعتراض زينب قرار گرفت. 4-غارت: پس از شهادت امام، به خيمه‏ها تاختند و هر چه يافتند به غنيمت و غارت‏ گرفتند، حتي روپوش زنان و جامه سيد الشهدا و گوشواره دخترکان را. [1] اينها همه افزون براصل ماجرا و کشتن فرزند پيامبر و منادي حق و عدالت بود، که آن نه تنها نقض مقررات‏ جنگ، بلکه نقض اسلام و قرآن بود.به همين جهت، اين ننگ و نفرت و نفرين از آل اميه و يزيديان، تا قيامت بر آن سنگدلان ماند.آنچه از کوفيان و يزيديان در اين حادثه ديده شد، همه تخطي از اصول انساني و اسلامي بود، برخي هم بي‏سابقه و شگفت بود و براي‏ارعاب ديگران به آن گونه سرکوب شديد پرداختند و مخالفان را گردن زدند و شهدا را لگدکوب سم اسبان ساختند.عبدالله بن بقطر را در کوفه، از بالاي قصر پايين انداختند و هنوز رمقي در بدن داشت که سرش را بريدند.قيس بن مسهر را از بالاي دار الاماره به ‏پايين انداختند و متلاشي شد و جان داد.مسلم بن عقيل را نيز بالاي قصر برده، گردن زدند، سپس بدن او را پايين انداختند.هاني بن عروه را نيز دست بسته در بازار گردن زدند، سپس‏ پاهايش را بسته و پيکرش را در بازار کشيدند. [2] نيز آوردن انبوه آن سپاه عظيم براي کشتن ‏جمعي محدود، استفاده از شيوه آب بستن به روي سپاه و تشنه نگهداشتن آنان، سرهاي‏ شخصيتهاي بارز را از تن جدا کردن و شهر به شهر گرداندن، همه از شيوه‏هاي زشتي بودکه در حادثه کربلا انجام گرفت و مقررات جنگي و اصول اخلاقي و انساني نقض شد.

[1] با استفاده از «انقلاب تکاملي اسلام‏»، ص 824 با تلخيص. [2] ر.ک: «تاريخ طبري‏»، ج 4، ص 300، 298، و 299 (طبع قاهره، 1358 ق).