نذر، التزام به انجام يا ترک عملي به نحو خاص بخاطر خداست که با صيغه خاصي‏منعقد مي‏شود، مثل‏ «لله علي...» و انجام آنچه که نذر شده واجب است و تخلف از آن ‏گناه است و کفاره دارد. [1] علاقه‏مندان به اهل بيت و امام حسين‏ «ع‏» گاهي انجام برخي از امور را نذر مي‏کردند تا ملزم شوند آن را ادا کنند، از قبيل: نذر زيارت امام حسين‏ «ع‏»، عزاداري براي آن حضرت، برپايي مجالس و تعزيه و ذکر مصيبت، اهداي وسيله يا پولي‏ براي حرم يا زوار، اطعام، شرکت در دستجات زنجيرزني و عزاداري، ساختن تکيه يا حسينيه و... اينگونه نذرها بطور طبيعي تامين کننده بخشي از هزينه‏هاي احياي عاشورا و ترويج‏ خط اهل بيت‏ «ع‏» است و به کمکهاي مالي و جنسي يا انجام خدمات مربوط به‏ سيد الشهدا «ع‏» جنبه معنوي و قداست مي‏بخشد و افراد با افتخار به چنين کارهايي اقدام‏ مي‏کنند.در ميان مردم، سنتهايي همچون آش نذري، سفره نذري، گوسفند نذري، شله‏ زرد، ترحلوا و... متداول است که اغلب با نذر، بر خود واجب مي‏سازند و در کنار آن‏ مرثيه‏خواني انجام مي‏گيرد و اين اطعامها به ياد اهل بيت است.