زمين گسترده و عرصه‏اي که در آن، جنگ، کشتي، اسبدواني، چوگان بازي، ورزش و مسابقات انجام گيرد، ميدانگاه، معرکه، فاصله ميان دو لشکر که در آن جنگ کنند، مجموع ‏لشکرگاه دو طرف و محل جنگ ايشان‏». [1] در قديم، بيشتر عرصه کارزار را مي‏گفتند که‏نيروهاي متخاصم رو در روي هم قرار مي‏گرفتند و به نبرد تن به تن، سپس حمله گسترده‏ دست مي‏زدند.نيروهاي مستقر در ميدان را هم به جناح چپ و راست و قلب تقسيم کرده، به آرايش نيرو مي‏پرداختند، ميمنه، ميسره و قلب، نام اين نيروها بود.در عاشورا، ياران‏ سيد الشهدا يکايک به ميدان نبرد مي‏رفتند، جنگيده، جان خود را فداي امام خويش‏ مي‏کردند.خيمه گاه استقرار نيروها به اندازه‏اي از ميدان فاصله داشت که تيرها به آن نرسد. از نظر فقهي کشته شدگان در ميدان و معرکه جنگ هم شهيد محسوب مي‏شوند.