از کساني بود که در مکه، پس از آگاهي از عزم سيد الشهدا «ع‏» بر حرکت به سوي کوفه، نامه‏اي به امام نوشت و از او خواست که فريب نامه‏هاي عراقيان را نخورد.خودش نيز بايزيد بيعت نکرده بود.امام پس از خواندن نامه‏اش، براي او دعاي خير کرد و عواطفش را ستود.وي مردي اهل فضل و ديانت بود و از رسول خدا «ص‏» روايت مي‏کرد.دو سال‏ پس از هجرت به دنيا آمده بود تا زمان مرگ عثمان در مدينه بود.سپس ساکن مکه شد.در حادثه محاصره و سنگباران مکه، در سال 64 هجري در حال نماز در حجر اسماعيل کشته‏ شد.هنگام مرگ، شصت و دو سال داشت. [1] .