اولين شهيد عاشورا که در حمله نخست به شهادت رسيد.پير مردي بزرگوار از طايفه ‏بني اسد و از چهره‏هاي درخشان کوفه و هواداران اهل بيت‏ «ع‏» بود.از اصحاب پيامبر «ص‏» و مسلمانان با سابقه به شمار مي‏رفت و از آن حضرت روايت هم کرده است.پارسا، شجاع‏ و سوارکاري نامي بود و در فتوحات اسلامي شرکت مي‏کرد و در همه جنگهاي ‏امير المؤمنين‏ «ع‏» حضور داشت.در کوفه براي حسين بن علي‏ «ع‏» بيعت مي‏گرفت. مسلم بن عقيل در برنامه کوتاه مدت نهضت، او را در راس عده‏اي از طايفه مذحج و اسد قرار داد. [1] در نهضت مسلم، نقش دريافت پول از هواداران و تهيه سلاح براي نهضت را برعهده داشت.جاسوس‏ «ابن زياد»، به نام‏ «معقل‏» از همين طريق به مخفيگاه مسلم پي برد. در کربلا از ياران شجاع و فداکار امام بود.شب عاشورا که امام از ياران خواست از تاريکي شب استفاده کرده، از صحنه خارج شوند، يکي از کساني بود که برخاست و ضمن ‏اعلام وفاداري و مقاومت تا شهادت، گفت: «و الله لو علمت اني اقتل ثم احيي ثم احرق ثم‏اذري يفعل بي ذلک سبعين مرة ما ترکتک فکيف و انما هي قتلة واحدة ثم الکرامة الي‏الابد.» [2] به خدا قسم اگر هفتاد بار کشته شوم، سوزانده شوم و خاکسترم بر باد رود، هرگزتو را رها نخواهم کرد، تا چه رسد به اينکه اکنون يک بار کشته شدن است، سپس کرامت‏ابدي است.روز عاشورا، رجز مسلم بن عوسجه در مبارزه چنين بود: ان تسئلوا عني فاني ذولبد من فرع قوم في ذري بني اسد فمن بغانا حايد عن الرشد و کافر بدين جبار صمد [3] . که حاکي از بصيرت ديني و دشمن شناسي او و کافر دانستن جبهه مخالف است.سپاه ‏دشمن چون در نبرد تن به تن ياراي جنگيدن با او را نداشتند، او را سنگباران کردند.چون ‏مسلم به زمين افتاد، رمقي در تن داشت که حسين بن علي‏ «ع‏» و حبيب بن مظاهر خود را به ‏او رساندند. امام او را دعا کرد و حبيب چون نزديک او آمد، مسلم او را توصيه نمود که ‏مبادا حسين‏ «ع‏» را تنها گذارد. [4] .