اي ابا عبدالله!هيچ روزي همچون روز تو (عاشورا) نيست.مضمون سخني از زين العابدين‏ «ع‏» است.روزي امام سجاد «ع‏» به پسر عباس‏ «ع‏» نگاه کرد و گريست.ياد از روز احد کرد که حمزه در آن کشته شد، سپس ياد از موته کرد که جعفر بن ابي طالب آنجا به ‏شهادت رسيد. سپس فرمود: «لا يوم کيوم الحسين، ازدلف اليه ثلاثون الف رجل يزعمون ‏انهم من هذه الامة کل يتقرب الي الله عز و جل بدمه و هو بالله يذکرهم فلا يتعظون حتي‏ قتلوه بغيا و ظلما و عدوانا...»، [1] هيچ روزي چون روز حسين‏ «ع‏» نيست، که سي هزار نفربر ضد او گرد آمدند که همه خود را از اين امت مي‏پنداشتند و همه با ريختن خون او به‏ خدا تقرب مي‏جستند.او آنان را به ياد خدا مي‏انداخت، اما آنان پند نمي‏گرفتند، تا آنکه او را از روي ستم و تجاوز و دشمني کشتند.خداوند، «عباس‏» را رحمت کند که ايثار کرد و امتحان داد و جان خويش را فداي برادرش کرد...» [2] امام حسن مجتبي و امير المؤمنين‏ «ع‏» نيز خطاب به سيد الشهدا «ع‏» فرموده‏اند: «لا يوم کيومک يا ابا عبدالله‏» [3] گر چه همه شهادتها و مصيبتهاي اهل بيت پيامبر، سنگين و اندوهبار است، اما آنچه در کربلا گذشت، بالاترين ‏داغ و سوگ بود و هيچ حادثه‏اي به دلخراشي عاشورا و هيچ امامي و شهيدي به مظلوميت‏ ابا عبدالله‏ «ع‏» و فرزندان او نيست.اين است که از جمله فوق، بعنوان تسلاي خاطر داغديدگان هم استفاده مي‏شود و اين توصيه ائمه است که هر گاه مصيبتي براي شما پيش‏ آمد، از عاشورا و مصائب اهل بيت‏ «ع‏» ياد کنيد، تا تحمل داغ بر شما آسان شود. مرثيه‏خوانان نيز، هر گاه از هر امامي روضه بخوانند، يا از هر مصيبت جانگدازي ياد کنند، در پايان با نقل جمله بالا، گريز به کربلا مي‏زنند، که بالاترين سوگهاست و بحق، با توجه به ‏مصائب اهل بيت در کربلا، هر غم و مصيبتي کوچک و قابل تحمل مي‏شود.