پس از خطبه زينب‏ «ع‏» در مجلس يزيد که اوضاع را بر ضد او متحول ساخت، يزيد ناچار اهل بيت را در خرابه‏اي بي سقف جاي داد.آنان سه روز در آن خرابه بودند و برحسين‏ «ع‏» نوحه و عزاداري مي‏کردند. [1] رقيه، دختر خردسال امام حسين‏ «ع‏» نيز در همانجا پدر را در خواب ديد و پس از بيداري گريه سر داد و سر سيد الشهدا را برايش‏ آوردند و با ديدن آن صحنه مرغ جانش پر کشيد و جان داد. [2] مدفن رقيه نيز همانجاست‏ که بعدها حرمي برايش ساختند. (اين مساله از نظر محققان مورد بحث و تشکيک قرار گرفته است.) زهراي حزين ز گرد راه آمده بود جبريل، غمين و عذر خواه آمده بود در کنج‏خرابه، در ميان طبقي خورشيد، به مهماني ماه آمده بود جغد دلم خرابه شام آرزو کند تا با سه ساله دخترکي گفتگو کند آن کعبه‏اي که قبله ارباب حاجت است حاجت رواست، هر که به آن قبله رو کند