از جنايتهاي فجيع سپاه کوفه، اسب تاختن بر جسد مطهر سيد الشهدا «ع‏» پس از شهادت آن حضرت بود.ابن زياد در پي تحريک شمر، در پاسخ نامه عمر سعد از جبهه‏ کربلا که نامه‏اي مسالمت آميز بود، نامه‏اي تند به عمر سعد نوشت که تو را براي مماشات وسازش و... نفرستاده‏ايم.اگر حسين و يارانش تسليم شدند، پيش من بفرست وگرنه برآنان بتاز تا آنها را کشته و مثله کني که شايسته آنند.اگر حسين کشته شد، بر پيکرش (برسينه و پشتش) اسب بتاز... اگر اجراي فرمان کردي پاداش مطيعان را خواهي يافت ‏و گرنه، کناره بگير و سپاه را به شمر واگذار.شمر نامه را به کربلا آورد و تسليم عمر سعدکرد. [1] . عصر عاشورا، پس از شهادت سيد الشهدا و غارت خيمه‏ها، عمر سعد گفت: داوطلب اسب تاختن بر پيکر حسين بن علي‏ «ع‏» کيست؟ده نفر داوطلب شدند و با سم‏ اسبها بر سينه و پشت امام تاختند.پيکر امام زير سم اسبهان له شد.اين ده نفر خبيث عبارت‏ بودند از: اسحاق بن حويه، اخنس بن مرثد، حکيم بن طفيل، عمرو بن صبيح، رجاء بن منقذ، سالم بن خيثمه، واحظ بن ناعم، صالح بن وهب، هاني بن ثبيت و اسيد بن مالک.سپس درکوفه، اينان نزد ابن زياد آمدند و يکي از آنان (اسيد) در بيان اين جنايت چنين سرود: نحن رضضنا الصدر بعد الظهر بکل يعسوب شديد الاسر و جايزه گرفتند.ابو عمرو زاهد مي‏گويد: به اين ده نفر نگاه کرديم، همه زنا زاده بودند. مختار وقتي قيام کرد همه آنان را گرفت و دست و پايشان را به زنجير بست و بر پشت آنان‏ اسب تازاند تا مردند. [2] .