در عرف رايج هيئتهاي عزاداري، براي با شکوهتر برگزار شدن مراسم، گاهي افراد يک ‏تکيه يا هيئت به کمک يکديگر مي‏رفتند و با هم عزاداري مي‏کردند و نوبت بعد، آنان به ‏کمک اينها مي‏رفتند.اين دسته‏هاي کمکي با توافق و اعلام قبلي سران هيئتها به ديدار هم‏ مي‏رفتند. هنگام استقبال و بدرقه دسته‏هاي عزادار که به کمک مي‏آمدند، اشعار و نوحه‏هاي خاصي مي‏خواندند که نشان سپاس از آنان و درخواست قبولي عزاداري ازسوي خداوند بود.اين سنت، الهام بخش روح تعاون و ياري در راه گراميداشت مراسم ‏عزاداري است و تلاش در رونق بخشيدن به دستگاه ابا عبدالله‏ «ع‏» را به پيروان راهش‏درس مي‏دهد.