نام مرغ و پرنده‏اي است که به فارسي سنگخوار گويند، شبيه فاخته و قمري.چشمش‏ بسيار تيز بين است و از ارتفاع بسيار، وجود آب را تشخيص مي‏دهد و در شناخت آب و راهها مهارت دارد و پيش از طلوع آفتاب، به اندازه مسافت ده روز در پي آب خارج‏ مي‏شود و بي آنکه مسير را در رفت و برگشت گم کند، به لانه برمي‏گردد. [1] صداي اوکاروانها را به وجود آب در يک محل آگاه مي‏کند و در آشنايي به راه و راهنمايي، به آن مثل‏زده مي‏شود: «هو اهدي من القطاء، هو اصدق من القطا» [2] سيد الشهدا «ع‏» روز عاشوراوقتي براي آخرين وداع با اهل بيت، نزد خيمه‏ها آمد و با آنان خداحافظي کرد، دخترش‏سکينه گفت: اي پدر، ما را به حرم جدمان باز گردان.حضرت با حسرت فرمود: افسوس! اگر مرغ قطا را وامي‏گذاشتند، در آشيانه خويش مي‏آرميد «هيهات، لو ترک القطا لنام‏» [3] تشبيه خويش به آن مرغ، با توجه به ويژگيها و صفاتش جاي تامل است.يعني امام نيزتيز بين و بصير و راه شناس است، وجودش و صدا و کلامش ديگران را به آبشخور هدايت ‏رهنمون مي‏سازد، هرگز گم نمي‏شود و بيراهه نمي‏رود و هادي ديگران است.اما افسوس ‏که نگذاشتند امام هدايت، در کانون ارشاد انديشه‏ها بماند و راهنمايي کند و اينگونه از آشيانه اصلي‏اش که جوار حرم پيامبر است، آواره‏اش ساختند.