قتل صبر آن است که انساني يا حيواني را بسته نگهدارند و بکشند.در حديث است که پيامبر «ص» کسي را اينگونه نکشت و از اين گونه کشتن چهار پايان نهي شده است، يعني اينکه جانداري را زنده نگهدارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بميرد. [1] به شهدا و اسيراني که کشته ميشوند نيز «مصبور» گفته ميشود.در مورد حيواناتي که زجرکش ميشوند نيز به کار ميرود. [2] از مظلوميت سيدالشهدا «ع» و قساوت کوفيان يکي هم آن بود که حسين بن علي «ع» را در حالي که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربههاي شمشير و نيزه قراردادند. امام سجاد «ع» بعنوان افشاگري از ستم يزيديان، در خطبهاي که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فريب خورده و به خواب سياسي رفته معرفي کرد، ازجمله فرمود: «انا ابن من قتل صبرا و کفي بذلک فخرا» [3] من پسر کسي هستم که به «قتلصبر» کشته شد و همين افتخار مرا بس! در مورد مسلم بن عقيل نيز در تاريخ آمده است که ابن زياد او را به «قتل صبر» کشت. [4] .
|