همام بن غالب (فرزدق) شاعري بزرگ و هوادار اهل بيت پيامبر بود که در مدح امام سجاد «ع»، قصيده بلند خويش را در مکه سرود (هذا الذي تعرف البطحاء وطاته...) و به دنبال آن به زندان افتاد و حضرت سجاد «ع» برايش صلهاي فرستاد.امام حسين «ع» هنگام سفر به سوي عراق، در محلي به نام صفاح (يا در منزلي ديگر) با فرزدق برخورد کرد که از کوفه ميآمد.اوضاع کوفه را پرسيد، وي جواب داد: دلهاي مردم با تو ولي شمشيرهايشان عليه توست.امام در آنجا بود که اين ابيات را خواند:
لئن کانت الدنيا تعد نفيسة
فدار ثواب الله اعلي و انبل
و ان کانت الابدان للموت انشئت
فقتل امرء بالسيف في الله افضل... [1] .
فرزدق، سالهاي پس از عاشورا زنده بود و به خانه سکينه دختر امام حسين «ع» نيز رفت و آمد داشت و از او صله دريافت ميکرد.در باديه بصره، در سال 110 هجري درصد سالگي از دنيا رفت.
|