پس از شهادت حسين بن علي‏ «ع‏»، سپاه عمر سعد به خيمه‏هاي اهل بيت‏ حمله کردندو به غارت پرداختند.زنان و کودکان در صحرا پراکنده شدند، گريان و داغدار و صيحه زنان‏و استغاثه کنان.پس از آن خيمه‏ها را آتش زدند.مقنعه از سر زنان کشيدند، انگشتر از انگشتها بيرون آوردند و گوشواره از گوشها و خلخال از پاها. [1] حتي فاطمه دختر امام‏ حسين‏ «ع‏» نقل کرده که به خيمه ما ريختند و من دختري کوچک بودم، با گريه خلخال ازپايم در مي‏ آوردند. گفتم: اي دشمن خدا چرا گريه مي‏کني؟گفت: براي اينکه دختر پيامبررا غارت مي‏کنم.گفتم: غارت مکن.گفت: مي‏ترسم ديگري بيايد و اينها را درآورد! [2] .