در ايامي که سيد الشهدا «ع‏» در مکه بود، يزيد، «عمرو بن سعيد» را که والي مدينه بود، همراه با سپاهي به مکه فرستاد و او را امير الحاج قرار داد و سرپرستي امر حج را در موسم‏ به او سپرد و توصيه کرد که هر جا به حسين‏ «ع‏» دست‏يافت، او را ترور کند.امام حسين ‏چون از ماجرا آگاه شد، براي اين که حرمت‏خانه خدا با ريختن خونش زير پا گذاشته‏ نشود و نقشه ترور ناکام بماند، به عمره اکتفا کرد و از مکه بيرون آمد. [1] وي از بدخواهان ‏کين‏توز نسبت به اهل بيت بود.پس از بازگشت اهل بيت به مدينه، وقتي گريه‏ها و ناله‏هاي‏ بازماندگان شهداي کربلا را در سوگ حسين‏ «ع‏» و کشتگان خود شنيد، خنديد و از روي‏ شماتت و زخم زبان گفت: اين شيون، مثل شيوه روز مرگ عثمان است! [2] .