پرچم، رايت، بيرق، نشان لشکر، آنچه به سر نيزه بندند، درفش.در اصطلاح عزاداري‏ حسيني، نام علم و علامت‏خاصي است که هر هيئت و دسته، ويژه خود دارد و آن را از دسته‏هاي ديگر متمايز مي‏سازد. «نخل، چوب بسيار بلند همچون درخت تبريزي متوسط که در تعزيه خواني پيشاپيش دسته‏ها برند و بر سر آن، گاه شکل پنجه‏اي از فلز باشد و گاه ‏پارچه سياه بر آن بپوشانند.» [1] . گر چه سردار علم در خون نشست دستهايت روي رايت مانده است. [2] . در ميدان کربلا نيز، علمدار لشکر امام حسين‏ «ع‏»، حضرت اباالفضل بود.از شعار عربهاي ‏عراقي عزادار نيز اين است: «رفع الله راية العباس‏»، پرچم عباس، افراشته باد.