«عاشورا» در متن زندگي شيعه و در عمق باورهاي پاک او جريان داشته و «نهضت کربلا»، در طول چهارده قرن، با کوثري زلال و عميق، سيراب کننده‏ جانها بوده است. هم اکنون نيزعاشورا، کانوني است که ميليونها دايره ريز و درشت از ارزشها، احساسها، عاطفه‏ها، خردها و اراده‏ها بر گرد آن مي‏چرخد و پرگاري است که‏ عشق را ترسيم مي‏کند. بي شک، محتواي آن حماسه عظيم و انگيزه‏ ها و اهداف و درسهايش يک‏ «فرهنگ‏» غني و ناب و الهام بخش را تشکيل مي‏دهد و در حوزه وسيع تشيع و دلباختگان اهل بيت، کوچک و بزرگ و عالم و عامي، همواره با «فرهنگ عاشورا» زيسته، رشد کرده و براي آن جان باخته ‏اند، تا آنجا که در آغاز تولد، کام نوزاد را باتربت‏ سيد الشهدا «ع‏» و آب فرات بر مي‏دارند و هنگام خاکسپاري، تربت کربلا همراه مرده مي‏گذارند و در فاصله ولادت تا مرگ هم به حسين بن علي‏ «ع‏» عشق ‏مي‏ورزند و براي شهادتش اشک مي‏ريزند و اين مهر مقدس، با شير وارد جان ‏مي‏شود و با جان به در مي‏رود.