علقم يا علقمه، نام نهري است از فرات، که عباس بن علي‏ «ع‏» در روز عاشورا، کنار آن‏به شهادت رسيد.نيز به معناي تلخي است، و هر درخت تلخ و آب بسيار سخت را هم ‏علقم گويند، حنظل. در ادبيات عاشورا، بيشتر در پيوند با عطش و عباس و دستهاي قطع‏شده اباالفضل‏ «ع‏» مطرح مي‏شود. از چشم سپيده خواب را مي‏بردند از چشمه ي گل، گلاب را مي‏بردند بر شانه ي خود فرشتگان آهسته از علقمه، روح آب را مي‏بردند [1] .