نام عطيه، همواره در کنار نام جابر بن عبدالله انصاري مطرح مي‏شود که با هم پس ازشهادت امام حسين‏ «ع‏» در اربعين اول به زيارت قبر آن حضرت آمدند و چون جابر نابينا شده بود، عطيه او را در اين زيارت همراهي مي‏کرد.بنا به برخي نقلها، هنگام بازگشت‏اهل بيت از سفر شام، در کربلا با جابر و عطيه برخورد کردند.عطية بن سعد بن جناده ‏عوفي، از رجال علم و حديث‏شيعه بود.وي در زمان خلافت امير المؤمنين‏ «ع‏» در کوفه به‏ دنيا آمد.نام عطيه، به پيشنهاد آن حضرت بر وي نهاده شد.او از راويان موثق شيعه بود که‏ حتي در کتب رجالي اهل سنت هم توثيق شده است.وي به جرم تشيع و هواداري ‏علي‏ «ع‏» از سوي حجاج بن يوسف تحت تعقيب بود و به فارس گريخت.به دستور حجاج، او را گرفتند و چون حاضر نشد علي عليه السلام را لعن کند، چهار صد تازيانه بر بدنش زدند و موي سر و ريش او را تراشيدند. از آن پس به خراسان رفت و پس از مدتي‏به کوفه بازگشت.در کوفه بود تا در سال 111 هجري در گذشت. [1] .