عظيمترين سرمايه روحي شيعه که پيوند دهنده آنان با اهل بيت پيامبر و عاملي ‏بازدارنده از تباهي، بر انگيزاننده به فداکاري و جهاد و تصفيه کننده دل و جان است.درسايه همين عشق، ياد حسين و عاشورا زنده مانده و سوز آن، حمايت قلبي عاشق امام‏حسين‏ «ع‏» را همواره به نفع حق و جبهه ايثار، نيرو بخشيده است.همين عشق، ياران او راروز عاشورا به استقبال شهادت فرستاد تا با مرگ در رکاب حسين‏ «ع‏» حيات ابدي يافتند. عشق حسين‏ «ع‏» را خداوند در دلها نهاده و شعله‏اي خاموش نشدني است.به فرموده امام‏ صادق‏ «ع‏»: «ان لقتل الحسين عليه السلام حرارة في قلوب المؤمنين لا يبرد ابدا». [1] محبت‏حسين بن علي‏ «ع‏» نه تنها در دل زمينيان است، بلکه عرشيان نيز او را دوست مي‏دارند و به‏ فرموده رسول خدا «ص‏»، او محبوبترين چهره زميني نزد آسمانيان است: «من احب ان‏ينظر الي احب اهل الارض الي اهل السماء فلينظر الي الحسين.» [2] . اي که آميخته مهرت با دل کرده عشق تو مرا دريا دل بذر عشقي که به دل کاشته‏ام جز هواي تو ندارد حاصل از مي عشق تو، عاقل مجنون و زخم مهر تو مجنون، عاقل گر شود کار جهان زير و زبر نشود عشق تو از دل زايل [3] .