کودکي شيرخوار، فرزند سيد الشهدا «ع‏» که روز عاشورا در آغوش پدر، با تير حرمله (يا عقبة بن بشر) به شهادت رسيد.مادرش رباب، دختر امرء القيس بود.وقتي امام، براي ‏وداع آخر مقابل خيمه‏ها آمد، زينب، عبدالله را آورد.وي در آغوش حسين بن علي‏ «ع‏» بود که تيري بر گلوي او خورد و شهيدش کرد.امام، خون گلوي او را به آسمان پاشيد.آنگاه ‏جسد آن کودک را کنار خيمه‏ها در گودالي که حفر کرد، به خاک سپرد [1] .از اين کودک ‏شير خوار شهيد، به نام عبدالله رضيع و علي اصغر هم ياد شده است.نام وي در زيارت ‏ناحيه مقدسه نيز آمده است. [2] .