ظليمه، آنچه از انسان به ناحق و ظالمانه بگيرند، آنچه را که نزد ظالم درخواست ‏مي‏کني. [1] کلماتي حاکي از ظلم و ستمي که بر امام حسين‏ «ع‏» از سوي امت روا شد.اين ‏تعبير، در زيارت ناحيه مقدسه آمده و اينکه ذو الجناح، اسب سيد الشهدا «ع‏» پس ازکشته شدن امام، همهمه‏ کنان و اشکريزان و بي‏صاحب به سوي خيمه‏ها مي‏آمد، در حالي‏که مي‏گفت: «الظليمة الظليمة لامة قتلت ابن بنت نبيها»، [2] داد از دست امتي که پسر دختر پيامبر خود را کشته‏اند.