از اصطلاحات خاص عزاداري و نوحه خواني است.وقتي سينه‏زني يا زنجير زني به‏ نقطه اوج خود مي‏رسد، ريتم حرکات و صداها سريعتر و پرشورتر شده، با کلماتي ‏همچون‏ «حسين حسين‏» و... بر سر و سينه مي‏زنند.گاهي هم کساني در اين حال غش ‏مي‏کنند و از خود بي خود مي‏شوند، آنان را از ميان جمع بيرون برده، آب به چهره‏اش‏ مي‏ريزند تا به خود آيد.وقتي دسته‏هاي عزادار و زنجير زن به حال‏ «شور» مي‏رسند، طبلها و سنجها را با شدت بيشتري به صدا در مي‏آوردند.اين حالت در عزاداريهاي برخي شهرها بيشتر رايج است.