از فرماندهان خشن و جنايتکار سپاه کوفه در حادثه کربلا و از قاتلان ‏سيد الشهدا عليه السلام. وي از طايفه بني کلاب و از رؤساي هوازن، و مردي شجاع بود که‏در جنگ صفين هم در لشکر امير المؤمنين‏ «ع‏» بود، سپس ساکن کوفه شد و به روايت‏ حديث پرداخت.نامش‏ «شرحبيل‏» و کينه‏اش‏ «ابو السابغه‏» بود.وي از فرماندهان سپاه‏عمر سعد در حادثه کربلا بود و پس از سستي ابن سعد در برخورد قاطع با امام حسين‏ «ع‏» همراه با فرماني از سوي ابن زياد به کربلا آمد که اگر عمر سعد حاضر به انجام ماموريت‏نباشد، وي آن را بر عهده گيرد.در کربلا، فرمانده جناح چپ ميدان بود.پس از شهادت‏ امام حسين‏ «ع‏»، عبيد الله سر امام حسين را همراه او به شام نزد يزيد فرستاد.سپس وي به‏کوفه بازگشت.وقتي قيام مختار در کوفه پيش آمد، شمر از کوفه بيرون رفت.مختار غلام‏خويش را با گروهي به طلب او فرستاد.شمر غلام مختار را کشت و به‏ «کلتانيه‏» از قراي ‏خوزستان رفت.جمعي از سپاهيان مختار به سرکردگي‏ «ابو عمره‏» به جنگ او رفتند. شمر در اين نبرد کشته شد و تن او را پيش سگان انداختند. [1] به نقلي ديگر، پس از خروج مختار، دستگير و کشته شد. [2] . نشستن او روي سينه امام حسين‏ «ع‏» براي بريدن سر مطهر، حمله به خيام اهل بيت، امان نامه آوردن براي عباس تا او را از امام جدا کند، از جنايات ديگر اوست.مردي آبله روو بد سيرت و زشت صورت بود و زنازاده به حساب مي‏آمد.نامش در زيارت عاشورا، همراه با لعنت آمده است‏ «و لعن الله شمرا».امام حسين‏ «ع‏»، سخن پرشور «ان لم يکن لکم‏دين...» را هنگام هجوم شمر به سراپرده امامت و خيمه‏هاي اهل بيت فرمود. [3] در آخرين‏لحظات حيات امام حسين‏ «ع‏» هم که آن حضرت بر زمين افتاده بود، باز عده‏اي را تحريک‏ کرد که بر آن حضرت حمله آوردند. [4] .