در اصل، به معناي صفتها و خصلتهاي انسان است، اما به چهره و ويژگيها و مشخصات ‏صورت نيز گفته مي‏شود.همچنين به صورت نگاري و ترسيم چهره بزرگان دين و نگارگري وقايع مذهبي‏ «شمايل سازي‏» مي‏گويند. «شمايل گردان‏» نيز به کسي گويند که‏ «تصويرهاي قاب کرده بزرگان دين را به معرض نمايش گذارد». [1] . از سنتهاي مذهبي قديم در تکايا آن بوده که در ايام عزاداري براي يادآوري فرات، تشتي پرآب در گوشه‏اي از تکيه مي‏نهادند، و علمي را به ستوني به نشاني علمداري‏حضرت عباس مي‏بستند و بر روي پرده‏ها يا ديوارها شمايلي از شهادت هفتاد و دو تن‏ مي‏کشيدند و در و ديوار را رنگ عزا مي‏دادند، تا هماهنگ با محتواي تعزيه و شبيه خواني ‏باشد.شمايل نگاراني هم همواره بوده‏اند که ذوق و هنر خويش را در راه ابا عبدالله‏ «ع‏» و موضوعات ديني مربوط به ائمه وقف مي‏کردند.و کساني با عنوان‏ «پرده‏دار» به مرثيه‏خواني پاي اين شمايل و تصويرهاي مذهبي مي‏پرداختند.به آنان‏ «شمايل خوان‏» هم‏مي‏گفتند.تابلوهاي تصويرگران وقايع مذهبي، بر محور قصص قرآني، جنگهاي پيامبر وحضرت علي‏ «ع‏»، ثبت وقايع عاشورا، خروج مختار و... است.