امشب شهادتنامه عشاق امضا مي‏شود فردا ز خون عاشقان اين دشت، دريا مي‏شود [1] . شب دهم محرم سال 61 هجري، امام حسين‏ «ع‏» و يارانش با نيايش و نماز، به ‏آماده‏سازي خود و سلاحها و تحکيم ميثاقهاي استوار ياري و فداکاري پرداختند، چرا که ‏فرداي آن روز، حماسه عظيم عاشورا و شهادت حياتبخش آنان رقم مي‏خورد.شب‏ عاشورا را امام حسين‏ «ع‏» از سپاه کوفه مهلت‏خواست تا به عبادت و تلاوت بپردازد. همان شب، براي يارانش سخنراني کرد و آنان مراتب اخلاص و وفاي خويش را در سخنرانيهاي پرشور خود ابراز کردند.در همين شب بود که ياران شهادت طلب، از خوشحالي سعادت شهادت که فردا نصيبشان مي‏شد با هم مزاح مي‏کردند، مثل حبيب و برير، و صداي ياران امام به نجوا و زمزمه نيايش، همچون کندوي زنبوران به گوش‏ مي‏رسيد. [2] شب عاشورا لحظه‏اي چشمان امام را خواب گرفت.رسول خدا را در خواب ‏ديد که به او خبر شهادتش را مي‏داد.اين خواب، اهل بيت را آشفته و گريان ساخت.در چنين شبي، امام در خيمه خويش به آماده سازي سلاح خود مشغول بود و شعر «يا دهر اف لک من خليل...» را مي‏خواند، امام سجاد که در خيمه بود با شنيدن آن چشمش ‏اشکبار شد و زينب گريست و امام حسين‏ «ع‏» خواهر را دلداري داد و به صبر سفارش‏ کرد.آن شب، شب قدر بزرگمرداني بود که با انتخاب شهادت، عزت ابدي و نام جاودان را براي خود رقم زدند.