از برجسته‏ترين شاعران شيعه که در عراق مي‏زيست و مورد عنايت‏ خاص ائمه، بخصوص امام صادق‏ «ع‏» بود.در مدح اهل بيت و مرثيه سيد الشهدا «ع‏» و شهداي کربلا، آثار برجسته‏اي سروده است.نامش ابو هاشم، اسماعيل بن محمد الحميري بود.در سال‏105 ه به دنيا آمد. خانواده‏اش از محبت اهل بيت دور بودند، اما خودش شيفته آل علي بودو هنر و زبانش را وقف آن دودمان پاک کرد.امام صادق‏ «ع‏» به او فرمود: «سمتک امک‏ سيدا، وفقت في ذلک و انت‏سيد الشعراء» [1] مادرت تو را «سيد» ناميد، در اين باره موفق‏شدي و تو سالار شاعراني.سيد حميري، علاوه بر چيرگي در شعر و ادب، در علوم قرآني، تفسير، حديث و کلام نيز چهره‏اي بارز بود و نامش در کنار نام عالمان بزرگ مطرح است. اما زبان شعري او در مدح دودمان پيامبر و هجو و رسوا کردن بني اميه، بسيار نافذ و بران ‏بود. مجموعه شعر او نيز (ديوان السيد الحميري) چاپ شده است. حضرت صادق‏ «ع‏» در منزل خود او را نشاند و خانواده امام، پشت پرده نشستند.امام ‏از او خواست در سوگ حسين‏ «ع‏» شعر بخواند.او هم مرثيه‏اي خواند، با اين مطلع: امرر علي جدث الحسين فقل لاعظمه الزکيه و امام صادق‏ «ع‏» گريست و صداي ناله از خانه آن حضرت بلند شد، تا حدي که به او گفتند: ديگر بس است.او نيز شعرش را متوقف کرد. [2] سرانجام، در رميله بغداد، در سال‏173 ه وفات يافت. [3] يافت.