از معروفترين لقبهاي حسين بن علي‏ «ع‏» که در روايات و زيارتنامه‏ها از زبان ائمه‏ «ع‏» بيان شده است، به معناي سرور و سالار شهيدان.امام صادق‏ «ع‏» به‏ «ام سعيد احمسيه‏» که‏مرکبي کرايه کرده بود تا در مدينه سر قبور شهدا برود، فرمود: آيا به تو خبر دهم که سرور شهيدان (سيد الشهدا) کيست؟گفت: آري.فرمود: حسين بن علي است.پرسيد: او سيد الشهداست؟فرمود: آري... [1] اين لقب، ابتدا مخصوص حضرت حمزه، عموي پيامبر خدا بود که در جنگ احد به شهادت رسيد.اما حماسه و ايثار ابا عبدالله‏ «ع‏» چنان بود که اورا بر همه شهيدان برتري و سروري داد و شهداي کربلا را نيز بر ديگر شهيدان فضيلت ‏بخشيد و اين سيادت و برتري در عرصه قيامت هم مشهود خواهد بود.پيامبر خدا يک بار که به نقل از جبرئيل، از شهادت فرزندش خبر مي‏داد، از جمله دعايش درخواست مقام ‏سيد الشهدايي براي حسين بود: «اللهم فبارک له في قتله و اجعله من سادات الشهداء». [2] ميثم تمار نيز در سخناني که با «جبله مکيه‏» داشت، اين تعبير را درباره آن حضرت گفت: «ان الحسين بن علي سيد الشهداء يوم القيامة‏». [3] .