محلي که يک يا چند ظرف بزرگ سنگي براي نوشيدن آب سرد، در ايام عزاداري ‏سيد الشهدا «ع‏» در آن نهاده مي‏شد و سقاها، آماده آب دادن به عزاداران و هيئتهاي سينه زني ‏بودند. معمولا در محوطه‏اي بود که روي آن چادر مي‏زدند و اطرافش را با پارچه سياه و کتيبه‏هاي مخصوص و عکس و شمايل مي‏پوشاندند و در آنجا نگهبان و شبخواب ‏مي‏گذاشتند.سنگاب، ظرف سنگي بزرگي بود که مقدار زيادي آب مي‏گرفت و از يک پاره‏سنگ تراشيده مي‏شد و در مسجدها و تکايا براي آشاميدن يا وضو گرفتن مي‏گذاشتند. دهخدا مي‏نويسد: «ظرف بزرگ از سنگ تراشيده که يک کر و بيشتر آب گيرد و در مساجد و امامزاده‏ها نهند.» [1] .