جملاتي که هنگام مرثيه خواني، از زبان امام حسين «ع» و شهداي کربلا يا بازماندگانشان گفته ميشود، بي آنکه در يک متن تاريخي يا روايي آمده باشد، در مقابل «زبان قال».اين جملات، صرفا نوعي بيان عاطفي است که از حال و وضع کسي آنگونه برداشت ميشود، زيرا گاهي حالتها گوياتر از الفاظ است.البته گاهي به بهانه «زبان حال»، حرفهاي نامناسب و سبک به اولياء خدا و امام حسين «ع» نسبت ميدهند که وهن مقام امام و نشان دهنده ذلت و خواري و زبوني است، مثل اين که از قول امام حسين «ع» ميگويند:
«شدم راضي که زينب خوار گردد...» يا اينکه امام، التماس کند جرعهاي آب به او بدهند. اين نحوه زبان حالها اغلب در اشعار مرثيه و نوحه ديده ميشود که بايد توجه نمود مطالب انحرافي و دروغ به آن پيشوايان حق و صدق، نسبت داده نشود.
|