نام محلي است.يکي از منزلگاههاي ميان مکه و کوفه.چون طليعه سپاه اعزامي از کوفه براي امام حسين‏ «ع‏» آشکار شد، يارانش را به طرف ذو حسم سوق داد و پيش از رسيدن نيروهاي دشمن، در آنجا اردو زد.حر و سربازانش در همين مکان با امام‏ حسين‏ «ع‏» برخورد کردند و آن حضرت دستور داد حر و سپاه او و حتي اسبانشان را سيراب کنند که از راه رسيده بودند و بي‏تاب عطش بودند.امام سپس براي آن گروه ‏سخنراني کرد و هنگام ظهر، نماز جماعت ‏خوانده شد.حر و سپاه او نيز به امام حسين‏ «ع‏» اقتدا کردند. [1] .

[1] مقتل الحسين، مقرم، ص 215.