واقعه حره، قيام مردم مدينه بر ضد حکومت‏يزيد بود.پس از شهادت حسين بن‏علي‏ «ع‏»، ظلم و فسق يزيد فراگيرتر و آشکارتر شد و مردم فساد دستگاه حاکم و ظلم‏عمال او را ديدند و در مدينه، آگاهان از اوضاع، مردم را به زشتکاريهاي حکام آگاه‏ ساختند.والي مدينه در آن زمان، «عثمان بن محمد بن ابي سفيان‏» بود.اهل مدينه عليه اوشوريدند و او و مروان و ديگر امويان را از مدينه بيرون کردند و با «عبدالله بن حنظله‏» بيعت کردند.خبر قيام مردم مدينه، با گزارش مروان به گوش يزيد رسيد.وي سپاهي انبوه‏ را تحت فرمان‏ «مسلم به عقبه‏» [1] به مدينه گسيل داشت. [2] مهاجمان در منطقه‏ «حره واقم‏» فرود آمده، به مدينه تاختند و سه روز به کشتار و غارت پرداخته و به نواميس مسلمانان ‏تجاوز کردند.مردم به حرم پيامبر «ص‏» پناه بردند.لشکريان يزيد، حرمت ‏حرم را نگه ‏نداشتند و با اسبها به داخل حرم آمدند و مردم را قتل عام کردند.کشتگان اين واقعه هزاران ‏نفر بودند.از جمله‏ «عبدالله بن جعفر نيز در اين حادثه شهيد شد.واقعه حره در 28 ذيحجه ‏سال 63 هجري اتفاق افتاد.يزيد، دو ماه نيم پس از اين حادثه مرد. [3] . اين قيام که به قيام حره، حره واقم، قيام اهل مدينه و... هم معروف است، از پيامدهاي‏ حادثه عاشورا محسوب مي‏شود و افشاگريهاي اهل بيت و اقامه عزا در مدينه و انگيزشهاي‏زينب کبري، در بذر پاشي آن مؤثر بوده است. [4] . «حره‏» به سرزمينهاي پر سنگلاخ که پر از سنگهاي سياه و سوخته باشد گفته مي‏شد. در مناطقي از جمله اطراف مدينه از اين حره‏ها وجود داشت و براي هر کدام نام بخصوصي ‏هم بود، به تناسب کساني که در آن منطقه مي‏زيستند. [5] هم اکنون نيز در مدينه بزرگ، بقاياي اندکي از آنها در گوشه و کنار به چشم مي‏خورد.