تيري زهرآگين که بر قلب امام حسين‏ «ع‏» نشست.در اين باره به اين نقل توجه کنيد: «پس از جنگهاي بسيار که روز عاشورا امام حسين‏ «ع‏» داشت، لختي براي استراحت ‏ايستاد. ناتوان شده بود.سنگي از سوي دشمن آمد و بر پيشاني او خورد که خون از آن‏ جستن کرد.امام خواست که با جامه، خون از چهره پاک کند که تيري سه شعبه و مسموم ‏بر سينه حضرت نشست‏ «اتاه سهم محدد مسموم له ثلاث شعب‏».حضرت تير را از پس‏ سر بيرون آورد و خون از جاي آن فوران زد.خونها را به آسمان پاشيد و بر چهره ماليد تارسول خدا را با چهره‏اي خون‏آلود ديدار کند.» [1] . در واقع، تيري که روز عاشورا بر سينه امام نشست، روز «سقيفه‏» بر کمان نهاده و رها شد و بسي قلبها را خون کرد و در کربلا نيز خون سيد الشهدا «ع‏» را بر خاک ريخت.اگر آن ‏بناي انحراف نخستين نبود، نيم قرن پس از وفات پيامبر، قلب فرزند پيامبر از سوي امت او هدف قرار نمي‏گرفت.