تل، به معناي تپه، توده خاک و ريگ است، پشته برآمده از زمين، سرزمين کربلا، ناهموار و داراي تل و تپه بود.در حادثه کربلا، تل و تپه‏اي مشرف بر شهادتگاه شهداي ‏کربلا بود و حضرت زينب‏ «ع‏» بالاي آن مي‏آمد تا وضع برادرش امام حسين‏ «ع‏» را درميدان نبرد، بررسي کند و جوياي حال او شود.در حال حاضر، بنايي به همين نام در سمت‏ غرب صحن سيد الشهدا طرف درب‏ «زينبيه‏» وجود دارد.تجديد بناي تل زينبيه در اين ‏اواخر، در سال 1398 قمري بوده است. [1] قبلا اتاقي کوچک بود که در بازسازي اخير، به صورت مجلل و مرتفع تر از سطح خيابان، به اندازه يک مسجد کوچک است.