اين که آيا امام حسين‏ «ع‏» مي‏دانست در کربلا شهيد خواهد شد، يا آنکه غافلگير شد و در محاصره قرار گرفت، ميان نويسندگان بحث است.اما آنچه از روايات و اصول اعتقادي ‏شيعه برمي‏آيد، آن حضرت خبر داشت و آگاهانه شهادت را برگزيده بود.نه تنها در آغازحرکت از مدينه و شب وداع با حرم پيامبر، يا آغاز حرکت از مکه به سوي سرزمين عراق، بلکه از سالها پيش خبر داشت و شهادت، عهدي از سوي خدا و رسول با او بود.از بدو تولد آن حضرت، موضوع شهادتش در عاشورا مطرح بوده است، حتي در زمان انبياي‏پيشين نيز روشن بوده که حسين، فرزند پيامبر خاتم در کربلا شهيد خواهد شد.در اين‏باره احاديث فراوان است و خبر دادن به پيامبراني چون آدم، نوح، ابراهيم، زکريا، اسماعيل، موسي، عيسي و... در منابع حديثي مفصل آمده است که در اين مختصر نمي‏گنجد. [1] علي‏ «ع‏» همراه تني چند از سرزمين کربلا عبور مي‏کرد که چشمانش پر از اشک شد و فرمود: «هذا مناخ رکابهم و هذا ملقي رحالهم و ههنا تهراق دمائهم...» [2] اينحا محل فرود آمدن مرکب آنان است و اينجا خونشان ريخته مي شود. جبرئيل ‏هم به پيامبر خبر داده بود که‏ «ان امتک تقتل الحسين من بعدک...» [3] امت تو پس از تو حسين را مي کشد. با حديثي که ملائک ز ازل آوردند سخن از قصه عشق تو ز لولاک گذشت حتي در کتب آسماني پيشين نيز اشاراتي آمده و بصورت خارق العاده در کنيسه‏ها و معابد يهود و نصاري اشعاري پيرامون اين حادثه با دست غيبي نگاشته شده است.از جمله‏بر ديوار کليساي نصاري که سر مطهر امام حسين‏ «ع‏» را به آنجا برده بودند، نوشته بود: اترجو امة قتلت‏حسينا شفاعة جده يوم الحساب [4] . آيا امتي که حسين را کشته است، در روز قيامت اميد شفاعت جدش را دارد؟