«نوحه خواني و همسرايي شبيه خوانان يک تعزيه و آن بدين ترتيب بوده است که‏ پيش خواني اندکي پس از آغاز تعزيه، با گامهاي کند و با ضرب اهنگ دم‏گيري يا همسرايي‏ خود وارد صحنه مي‏شدند و از پيش روي تماشاگران مي‏گذشتند.آنها پس از چند بار دور زدن برگرد سکوي نمايش و آماده کردن تماشاگران از صحنه بيرون مي‏رفتند.بلا فاصله‏ پس از پايان پيش خواني، نمايش تعزيه آغاز مي‏شد.پيش خواني گاه بصورت پرسش و پاسخ انجام مي‏گرفت. «نوحه اول تعزيه‏»، «نوحه پيش درآمد»، «نوحه گرفتن‏» از نامهاي‏ ديگر پيش خواني است.» [1] .