نوحه خواني بر اساس پرده‏اي که به ديوار نصب مي‏کنند و روي آن تصاويري از چهره‏هاي خوب و بد در تاريخ اسلام، بويژه حوادث مربوط به عاشوراست و نوحه‏خوان، طبق صحنه‏هاي تصوير، اشعار و مراثي را مي‏خواند و مردم که اغلب پاي ديوارها در کوچه‏ها و ميادين يا تکيه‏ها پاي صحبت و نوحه‏اش مي‏نشينند، دور او جمع مي‏شوند و مي‏گريند و به پرده خوان، طبق نذر و نياز خويش، کمک مالي مي‏کنند.پرده خواني، يکي از هنرهاي نمايشي و شرح حال و سيره اولياء دين است که بر اساس تصاوير منقوش بر پرده‏هاي بزرگ، اجرا مي‏گردد.پرده خوان دهاني گرم و صوتي دلنشين دارد و همراه با خواندن، اشاره به تصاوير مي‏کند. شمايل نگاري و صورتگري مذهبي، خود را در پرده‏ها نشان مي‏دهد.نوعي از نقاشي‏ مذهبي در اين پرده‏ها تجلي مي‏يابد. «بر مبناي حوادث تاريخ اسلام، بويژه وقايع کربلا، نقاشيهاي در هم و برهمي روي پرده کشيده مي‏شود که عنوان‏ «پرده نگاري‏» دارد. نگارگران پرده‏هاي مذهبي، عموما با الهام از مقتلها، به تصوير صحنه‏ها مي‏پرداختند. نقالاني هم با نصب آنها بر روي ديوار و در حضور مردم، با دهاني گرم به تعزيه خواني وپرده خواني بر اساس حوادث به تصوير کشيده شده مي‏پرداختند.محتواي اين پرده‏ها اعم ‏از دنيا و آخرت و بهشت و جهنم و صالحان و شروران و حسينيان و يزيديان بود.در اين ‏پرده‏ها، شمايل حضرت عباس با دستاني از بدن جدا، طفلان مسلم، خيمه‏هاي سوزان، قيام مختار، مجلس جن و انس، معراج پيامبر به همراه براق، کوثر، ضامن آهو و... کشيده ‏مي‏شد و نقالان پرده‏خوان با نثر و شعر، حوادث مربوط به آنها را با صدا بازگو مي‏کردند و از حاضران اشک مي‏گرفتند.» [1] .